Gubin: miasto na nadbrzeżu Nysy Łużyckiej

Tego szukamy w Gubinie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: pogoda Gubin, Gubin praca, Gubin, palmiarnia Gubin, taxi Gubin.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Gubinie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Fakty Twoje Miasto Gubin

Okolice Gubina we wczesnym średniowieczu były miejscem starć Sasów pod wodzą Henryka I Ptasznika z siłami słowiańskimi Serbów łużyckich oraz Polaków. Pierwsza wzmianka o Gubinie pochodzi z początku XIII wieku (1211) i jest zawarta w dokumencie Henryka Brodatego, który zwalniał sól importowaną z Gubina z opłat celnych, przyznając miejscowości prawo do składu. Następnie 1 czerwca 1235 r. margrabia Miśni i Marchii Wschodniej, Henryk Ilustris, nadał Gubinowi przywilej lokacyjny oraz prawa miejskie w stylu magdeburskim. W 1311 r. miasto uzyskało prawo do bicia własnej monety i zostało otoczone murami obronnymi. Mimo przynależności do Łużyc Gubin był również związany z ziemią lubuską, gdyż lokalne parafie katolickie podlegały diecezji lubuskiej. W 1367 r. wraz z Dolnymi Łużycami znalazł się w granicach Czech. Jednak w 1437 r. miasto zostało zdobyte i zniszczone przez husytów. W latach 1469–1490 Gubin znalazł się pod panowaniem Królestwa Węgier. W 1563 r. w Gubinie powstał serbołużycki kościół, aż do 1844 r. odbywały się w nim msze w języku serbołużyckim. W 1635 r. wraz z większością Dolnych Łużyc miasto stało się częścią Saksonii. W latach 1697–1706 i 1709–1763 Gubin leżał w granicach unijnego państwa polsko-saskiego. W 1700 r. , na początku III wojny północnej, król August II Mocny zarządził założenie magazynu zbożowego na potrzeby armii saskiej w Gubinie. W 1749 r. poprowadzono przez miasto trakt pocztowy łączący Warszawę i Drezno. W 1751 r. za sprawą króla Augusta III Sasa powstała mennica, w której rozpoczęto bicie polskich miedzianych szelągów, a w 1752 miedzianych groszy. W 1815 r. po klęsce Napoleona i Saksonii na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego Gubin stał się częścią Królestwa Prus. W XIX wieku wybudowano linie kolejowe, w tym w 1846 r. otwarto linię do Berlina i Wrocławia, a w 1870 r. do Krosna Odrzańskiego. W 1871 r. miasto znalazło się w granicach Niemiec, a w latach 1904–1938 w Gubinie kursowały tramwaje.
W czasie II wojny światowej w miejscowości znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen. W 1945 r. miasto doznało ogromnych zniszczeń, zwłaszcza podczas walk o tzw. Góry Śmierci. Miasto zostało zdobyte przez oddziały 3 Armii Gwardii I Frontu Ukraińskiego 28 lutego 1945 r. Po wojnie na placu Wdzięczności wzniesiono Pomnik Braterstwa i Wdzięczności dla upamiętnienia żołnierzy radzieckich. Na konferencji jałtańskiej alianci wyznaczyli granicę powojennej Polski wzdłuż linii Odry i Nysy Łużyckiej, co spowodowało włączenie prawobrzeżnej części miasta do Polski pod dzisiejszą nazwą. W wyniku tych wydarzeń ludność dotychczas zamieszkująca te tereny została przesiedlona do Niemiec, a do Gubina przybyli m.in. przesiedleńcy z Kresów Wschodnich. Jeśli jesteś ciekaw aktualnych danych statystycznych, kliknij tutaj.